در آستانه کاهش دمای هوا کارتن خواب‌های شهرمان نیازمند همراهی‌اند

به گزارش شهرآرانیوز؛ تا کمی هوا خنک می‌شود، همه یادمان می‌آید که آن‌ها هم جزو شهروندان شهرمان هستند. به فکر جا و سرپناهی برایشان می‌افتیم در حدی که شبشان را صبح کنند و در سرمای استخوان سوز پاییز و زمستان تلف نشوند! حرف از کارتن خواب‌هایی می‌زنیم که از صبح علی الطلوع تا پاسی از شب در کوچه پس کوچه‌های شهر در پی جمع آوری ضایعات هستند تا بتوانند چند گِرم مواد تهیه کنند و ساعاتی را نشئه باشند. سبک زندگی شان هر روز بر همین مدار می‌چرخد. مسئولان هم طبق معمول به جای پیشگیری، به فکر درمان موقتی هستند. دقایقی را با دو نفر از خیران مشهدی هم کلام شدیم که این روز‌ها بی تفاوت از کنار کارتن خواب‌ها عبور نمی‌کنند و به اندازه چند سازمان عریض و طویل، مشغول خدمت هستند.

کارتن خواب مجرم نیست؛ اما عاملی برای ارتکاب جرم است

حسین بیابانی را اهالی دروی و جاده سیمان به خوبی می‌شناسند. او به اتفاق جمعی از خیران، شب‌های سرد سال را غذا می‌پزند و به دست کارتن خواب‌ها می‌رسانند تا آن‌ها شب را با شکم سیر به صبح برسانند. از بیابانی می‌خواهم شرحی از وضعیت کارتن خواب‌ها بدهد. می‌گوید: فقر و بیکاری از عوامل مهم اعتیاد است که این روز‌ها دامن بسیاری از جوانان و نوجوانان ما را گرفته است. وقتی که فرد به مواد مخدر اعتیاد پیدا می‌کند، به مرور زمان از خانه و خانواده رانده می‌شود که در پی آن فرد آواره کوچه و خیابان می‌شود. کارتن خواب‌ها به خودی خود مجرم نیستند، اما آن‌ها می‌توانند عاملی برای ارتکاب جرم باشند.

مسئول گروه جهادی حضرت زهرا (س) ترس کارتن خواب‌ها از گرم خانه‌ها را یکی از چالش‌های معتادان بی سرپناه می‌داند و‌ می‌گوید: در میان کارتن خواب‌ها جا افتاده است که در گرم خانه‌ها برخورد قضایی و قانونی با آن‌ها صورت می‌گیرد و به همین دلیل آن‌ها تمایلی ندارند شب را در گرم خانه بگذرانند.

تهدید را به فرصت تبدیل کنیم

«منشأ بسیاری از آسیب‌های اجتماعی، اعتیاد است»؛ بیابانی این را عنوان می‌کند و‌ می‌گوید: تا زمانی که کارتن خواب بیکار باشد و اعتیاد داشته باشد، نباید انتظار این را داشته باشیم که این معضل را حل کرده ایم. برای سامان دهی آن‌ها باید فکری اساسی کرد. با جمع زیادی از کارتن خواب‌ها تا کنون صحبت کرده ام. بیشتر آن‌ها مهارت و تخصص‌های خاصی دارند که‌ می‌توان تهدید را به فرصت تبدیل کرد. با توانمندسازی آن ها، زمینه اشتغالشان را بعد از ترک اعتیاد فراهم کنیم تا فرد دیگر به سراغ اعتیاد بر نگردد.

اگر بخواهند، می‌شود

سعید کاظمی، مسئول گروه جهادی عماد، دیگر خیّری است که برای بهبودی کارتن خواب‌ها عزمش را جزم کرده است. او سال ۱۳۹۶ با بنیاد کارتن خوابی تهران آشنا می‌شود و از طرح‌ها و ایده‌های آن‌ها الگو برداری کرده و در مشهد عملیاتی می‌کند. کاظمی معتقد است ریشه کارتن خوابی را‌ می‌توان طی چند مرحله خشکاند. او‌ می‌گوید: برای جمع آوری کارتن خواب‌ها و ترک آن‌ها از اعتیاد، در مرحله اول باید اعتمادشان را جلب کنیم.
او از نمونه موفقی حرف می‌زند که برای جلب اعتماد کارتن خواب‌ها استفاده کرده است. می‌گوید: افرادی را که خودشان روزگاری اعتیاد دامنشان را گرفته بود و سال‌های زیادی پاک بودند، شناسایی کرده و سپس جذب گروه جهادی کردیم.

به اتفاق آن‌ها به میان کارتن خواب‌ها رفتیم و برای ترک از اعتیاد، چهره به چهره با آن‌ها صحبت کردیم. بعضی هایشان همان لحظه اول راضی می‌شدند و بعضی هم همان جا قاطعانه «نه» می‌گفتند.
او در ادامه بیان می‌کند: ترک اعتیاد به زور و اجبار در هیچ کجا جواب نمی‌دهد و فقط باید خود فرد اراده داشته باشد. آن‌هایی را که اراده داشتند، به کمپ‌های معتبر سطح شهر می‌بردیم و با کمک خیران، هزینه درمان آن‌ها را پرداخت می‌کردیم.

«بعد از رهایی از اعتیاد، باید توجهمان به افراد بیشتر باشد؛ چرا که زمینه بازگشت دوباره به اعتیاد وجود دارد»؛ این جمله را کاظمی بیان می‌کند و‌ می‌گوید: بعد از رهایی از اعتیاد به فکر اشتغالشان هستیم. اگر این افراد شغل داشته باشند و ساعتی از وقتشان را سر کار باشند، قطعا وقتی برای فکر کردن به مصرف مواد ندارند.

قوانین گرم خانه با شرایط معتاد ناسازگار است

شاید بسیاری از  ما ذهنمان درگیر این باشد که چرا کارتن خواب‌ها شب‌های سرد در کوچه پس کوچه‌ها را به گرم خانه‌ها ترجیح می‌دهند. مسئول گروه جهادی عماد در این باره می‌گوید: قوانینی که در گرم خانه‌ها وضع شده، مربوط به افراد سالم و پاک است. افرادی که اعتیاد دارند، زمانی که در گرم خانه حضور دارند، نمی‌توانند موادشان را مصرف کنند. در بدو ورود آن‌ها به گرم خانه، همه اقلام آن‌ها تحویل گرفته می‌شود و به همین دلیل بعضی هایشان حاضرند در سرما جانشان را بدهند، ولی چند ساعت را در گرم خانه نگذرانند.

اگر همه وارد میدان شوند

کاظمی در پایان حضور تشکل‌های مردم نهاد و سازمان‌های مربوط را امری جدی برای رفع این معضل اجتماعی می‌داند و‌ می‌گوید: باید استانداری، فرمانداری، بهزیستی، شهرداری، سپاه، مساجد و... پای کار باشند و سپس موازی کاری‌ها حذف و کار‌ها در بین نهاد‌ها تقسیم شود؛ آن موقع باید به صورت جدی وارد میدان شد و با این معضل اجتماعی مبارزه کرد.